De week voor de intake van de operatie heb ik veel met mijn partner gesproken. Bij hem is in 2012 een longtumor verwijderd aan de hand van een VATS operatie. Dezelfde operatie krijg ik om de afwijkingen te laten verwijderen. Hij heeft mij dus kunnen vertellen wat er bij hem is gedaan en wat dat met hem heeft gedaan, zowel fysiek als mentaal. Het was erg fijn om zijn ervaringen te horen. Zo kon ik mij mentaal beter voorbereiden op de operatie en wat er zou gaan komen. Ook hij is in het AMC geopereerd, dus kon mij de werkwijze vertellen. Dit bracht mij veel steun.

08-03-2018 had ik de intake voor de operatie. Startend met een longfunctietest. Door de pijn is deze test erg vervelend. Bij een longfunctietest wordt er van je gevraagd om diep in te ademen en met veel kracht weer uit te ademen. Door de pijn kon ik niet veel kracht zetten met ademen. Ook diep inademen is een uitdaging. Toch maar even doorgebeten en zo goed mogelijk de test doorlopen.

Na de longfunctietest moest ik direct door naar de longarts van het AMC. Daar zou ik tevens de chirurg spreken. Eerst werd er door een coassistent mijn waslijst aan medicatie genoteerd. Ik slikte op dit moment 18 pillen per dag. De week van de intake had ik weer veel pijn en op advies van de SEH moest ik meer pillen gaan slikken. Inmiddels slikte ik preventief paracetamol, daarnaast de naproxan en de oxycodon. Nadat al mijn gegevens, medicatie en allergieën juist in de computer waren genoteerd kwam de arts. Zij hebben nog eens verteld wat de bedoeling is van de operatie. Vervolgens kwam de chirurg kennismaken. De chirurg heeft mij op de hoogte gesteld van de werkwijze van de operatie. Dit kwam overeen met wat mijn partner mij ook al had verteld. Ze zouden drie gaten gaan maken. Door die gaten gaan buizen en op die manier kunnen ze aan de hand van een camera in mijn long de afwijkingen verwijderen. Voordat ze de buizen inbrengen, moeten ze mijn long in laten klappen. Dit gebeurd door een buis in mijn keel. De buis splitst zich in tweeën, waarbij ze één long afsluiten en de andere long kunnen beademen. Uiteindelijk zal ik wakker worden met een thoraxdrain. Die drain zal komen in het gat waar de camera ingezeten heeft. De thoraxdrain blijft over het algemeen 2 tot 5 dagen zitten, dit is afhankelijk van het aantal vocht- of luchtlekkage. Als de drain eruit kan, dan kun je in principe ook naar huis. Het is dus afwachten hoelang ik in het ziekenhuis zal moeten verblijven. Het verhaal van de chirurg is erg duidelijk. De operatie zal 20-03-2018 plaats gaan vinden. Dus het is nog twee weken wachten.

Nadat de chirurg weer weg was, heeft de coassistent nog wat testen gedaan. Onder ander bloeddruk, saturatie en naar mijn longen geluisterd. We kregen een planning voor de rest van de dag mee. Ik moest een hartfilmpje laten maken, nog wat bloed laten afnemen en langs de anesthesist. Voor de operatie moest er ook weer opnieuw een CT-scan gemaakt worden. Dit om er voor te zorgen dat ze op de juiste plaats op zoek gaan naar de afwijking. De scan moest dus zo kort mogelijk voor de operatie gebeuren. De donderdag voor de operatie zal ik dus opnieuw naar het AMC moeten om die scan te laten maken.

Eenmaal bij de arts weg, zijn we gelijk het hartfilmpje laten maken en het bloed af laten nemen. Dit om er ook maar van af te zijn. Daarna zijn we even rustig wat gaan eten bij het restaurant in het AMC. Even alles laten bedaren wat er tot nu toe op ons afgekomen was.

Om 13uur hadden we de afspraak bij de anesthesist. Ook hier werd eerst door een coassistent alle medicatie en gegevens gecontroleerd en ingevoerd. Inmiddels was ik op van alle spanningen en begon ik veel last te krijgen van de medicatie en bijwerkingen, waardoor ik erg misselijk was en niet meer helemaal helder. Toen de anesthesist kwam hebben we het gehad over de verdoving gedurende de opname. Bij een operatie als deze geven ze tegenwoordig een zenuwblok, waardoor er van binnenuit tijdens de operatie de plek verdoofd wordt. Na de operatie zal de pijn met pillen verdoofd worden en eventueel kan dat aangevuld worden met een morfinepomp. De zenuwblok zou dus mijn rechterkant verdoven. Alleen had ik natuurlijk al pijn aan mijn linkerzijde, waardoor die kant niet verdoofd zal zijn tijdens de operatie. Ook zal hoogstwaarschijnlijk tijdens de opname de pillen die ik slik niet voldoende pijnstilling geven, aangezien de pijn dan aan twee kanten opkomt. Tijdens dit gesprek stortte ik even in. Ik had veel last van suizende oren, vermoeidheid en niet helder zijn. Ook was ik weer erg misselijk. Tijdens dit gesprek bleek ik ook wartaal uit te slaan, zonder dat ik dit doorhad. Omdat ik zoveel last had van bijwerkingen hebben we samen met de anesthesist besloten dat ik een epiduraal zou krijgen. Dit is een ruggenprik, waarbij mijn volledige thorax verdoofd zal worden. Hierdoor zal de pijn aan beide kanten verdoofd zijn. Om die reden zal ik dan ook even geen pillen hoeven slikken en kan ik weer even tot mezelf komen. Dat was wel een heel fijn idee, want door de pillen voelde ik me totaal niet meer mezelf. Alsof ik in een waas aan het leven was.

De intake eindigde deze dag met het gesprek bij de anesthesist. Hiermee was het een intensieve dag, maar er was veel duidelijk geworden over de operatie. Het was nu nog twee weken afwachten tot het zover was. Het aftellen was begonnen.

De week voor de operatie had ik nog wat dingen op school om af te ronden. Dit is deels gelukt. Ik heb één van de twee presentaties bij kunnen wonen. De tweede presentatie heb ik helaas moeten missen, doordat ik geen drinken of eten meer binnenhield. Die week had ik veel last van de bijwerkingen en voelde ik mezelf totaal niet goed. Zo beroerd had ik me nog nooit gevoeld. Ik kon niks anders dan liggen en slapen. Het liefst in het donker en geen licht. Die week had ik een belangrijke les voor mijn beoordeling. Met pijn en moeite heb ik deze verplichting kunnen volbrengen en daarmee ook mijn laatste dag school voorlopig afgesloten. De dagen daarna heb ik gebruikt om aan te sterken voor de operatie. Langzaam begon ik weer eten en drinken binnen te houden. Inmiddels was ik in 4 dagen tijd al 6 kg afgevallen en had ik totaal geen energie meer.

Het weekend voor de operatie voelde ik mezelf eindelijk weer een beetje beter. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik de zaterdagavond door kon brengen op de dansschool en eindelijk weer wat heb kunnen dansen en doen. Op zondag was het tijd om mezelf voor te bereiden op de operatie. Voor de zekerheid ervoor zorgen dat mijn partner bij alle belangrijke inlogcodes, wachtwoorden en contactgegevens kon, voor het geval het mis zou gaan. Nog wat wassen draaien, omdat ik toch die ene broek mee wilde nemen naar het ziekenhuis. Die dag nog even langs iemand gegaan, omdat dat daarna waarschijnlijk een lange tijd niet meer kan. In de avond nog even langs bekenden geweest om daar gedag te zeggen. En verder samen met mijn partner de hele avond op de bank doorgebracht. Even mijn hoofd proberen leeg te maken en niet teveel bezig zijn met de opname. De zenuwen nog even te baas blijven.