Sinds november 2020 heb ik een stoma. Vaak maken mensen een keuze voor een stoma of gaat het in overeenstemming met de arts. Dit was bij mij onmogelijk en is in een van de vorige blogs terug te lezen. 

Na een coma werd ik wakker met een stoma. Ik durfde hier echt niet naar te kijken. Gadverdamme was een van mijn eerste gedachtes. Er hing een zak aan mijn bed waar mijn ontlasting in liep. Ook als ik in een rolstoel zat, hing die zak zichtbaar onder me. Vol met schaamte vroeg ik me af hoe ik hiermee zou moeten leven. Hoe ga ik dit ooit doen? Wat betekent dit? Ik wist niks van stoma’s en had geen idee hoe ik ooit weer zonder schaamte zou kunnen werken. 

Na het eerste gesprek en de eerste confrontatie door te kijken naar mijn stoma met de stomaverpleegkundige, viel een groot deel van mijn zorgen weg. Er werd een heel mooi en relatief klein zakje op mijn buik geplakt. Dit zakje was niet doorzichtig en ik rook ook niets.

Het grootste gedeelte van mijn ziekenhuisperiode werd de stoma verzorgd en geleegd door de verpleging. Als ik naar huis wilde, moest ik hem in ieder geval zelf kunnen legen. De verzorging lukte niet, aangezien het naast een flinke open wond zat en ik dat echt doodeng vond. Kijken naar de wond zorgde er al voor dat ik bijna flauw viel. Ik ben dan ook gezegend met een geweldige partner die en de wondverzorging en de stomaverzorging geleerd heeft, zodat ik enkel thuiszorg nodig had voor een check. 

Eenmaal thuis ging het heel goed. Ik leerde mijn stoma kennen en het verbaast me nog steeds dat ik wakker word als de zak vol is. In het begin kon ik niet zo goed lopen en opstaan, wat een ‘volle zak’ ook niet makkelijker maakte. Ook het douchen was een ding, want dan moet je de stoma ook verzorgen. Dus als de stoma net was verzorgd, is het niet handig om te gaan douchen. Plannen is niet mijn talent, maar nu moest ik zelfs dit soort zaken plannen. 

Ik heb een eendelige plak, die dus elke 24 uur vervangen moet worden. Langer dan 24 uur veroorzaakt lekkages. Dit hadden we helaas vrij snel door. 

Twee keer heb ik op het werk een lekkage gehad en daar schaamde ik me heel erg voor. Gelukkig gaf ik op dat moment geen les. Het gebeurde in de docentenkamer vlak voor ik zou gaan eten. Ik rook mezelf, terwijl je de ontlasting eigenlijk niet ruikt. Ik heb mijn broek volgegooid met keukenrol en ben als een gek mijn noodtas gaan halen. In de wc mezelf zo goed mogelijk verschoond en opgefrist. Gelukkig had niemand het door, maar wat was ik blij dat mijn les afgelopen was en ik naar huis kon om te douchen. 

Na nog een paar lekkages, was ik er klaar mee en ben ik in overleg met de stomaverpleegkundige overgegaan naar ander materiaal. Nog steeds eendelig, maar met een kommetje. Sindsdien gaat het prima. 

Naast de lekkages is mijn huid ook vreselijk. Altijd geïrriteerd en jeuk, maar dat is ook logisch. Mijn huid verdraagt één dag een pleister al niet, laat staan een hele dag een plak. 

Sinds de stoma zijn aardappelen, chips en Aquarius mijn grootste vrienden. Doordat ik geen dikke darm heb, dikt de ontlasting niet in. Ook kom ik zout en vocht te kort, dit heeft als effect dat ik me vaak vermoeid en niet lekker voel. Door bovenstaande te eten en te drinken, kan ik dit een beetje voorkomen en verhelpen. 

Een stoma heeft veel nadelen, maar zeker ook het voordeel dat de buikpijnen en uren op het toilet zitten verleden tijd zijn. Toch ben ik blij dat hij binnenkort weg mag. 

Vanmorgen bij de chirurg geweest en de chirurg heeft toegezegd dat de stoma binnen zes weken opgeheven gaat worden. Dus ergens in de komende zes weken zal er weer een OK plaatsvinden. Ik verheug me er heel erg op, maar toch ook weer heel spannend en opnieuw een herstel. 

Ook dit ga ik weer overwinnen.