De laatste dagen ben ik heel erg bezig geweest om het ‘normale’ leven weer een beetje op te pakken. Heerlijk is het om weer even wat meer te kunnen doen. Het gaat nog steeds niet zoals het ging voordat ik ziek werd, maar daar zal ik me bij neer moeten leggen.

De kans is erg klein dat dit nog gaat gebeuren, dus dit kost wat aanpassingsvermogen. Toch is het fijn om niet de hele dag als een oud vrouwtje op de bank te moeten liggen. Ik merk dat ik mezelf weer een beetje terug vind, mentaal gezien, nu ik de normale dingen weer probeer op te pakken. Wel moet ik mezelf nog in acht nemen, want als ik op mijn oude tempo dingen wil gaan doen word ik per direct gestraft met koorts, misselijkheid en een extreme vermoeidheid. De klap die ik dan krijg duurt vaak wel weer een paar uur, waarop ik dan toch weer niks kan doen. Het moet allemaal dus op een lager tempo dan ik gewend ben. Dat frustreert nog wel, maar als ik vergelijk wat ik een paar weken terug kon met nu ben ik blij wat ik weer kan.

Het helpt heel erg dat ik de oxycodon ben gaan afbouwen, want die pillen zorgden er toch voor dat ik niet helemaal mezelf was. Mijn reactievermogen was in ieder geval een stuk minder en ik voelde mezelf erg sloom. Het lukt nu met de halve dosering om zonder al te veel pijn de dag door te komen. Op dagen dat ik wat meer doe heb ik dan wel weer extra pijnmedicatie nodig, maar dat is ook logisch. Waarschijnlijk was ik door de oxycodon ook een hoop energie kwijt, want ik begin langzaam meer energie te krijgen. Wel heb ik nog steeds overdag extra slaap nodig, anders kom ik de dag niet door.

Ik ben eigenlijk nooit een ster geweest in strakke planningen maken en plande mijn dagen altijd heel vol in. Vaak kwam ik dan ook niet aan alles toe, maar dat zit er vanaf nu niet echt meer in. Ik moet nu echt plannen, omdat mijn lichaam het gewoon niet trekt om van hot naar her te vliegen. Als ik in de avond iets wil gaan doen, moet ik in de middag slapen en kan ik dus geen afspraken maken. Ik heb een uur nodig om mezelf klaar te maken voor een afspraak, puur omdat ik mijn energie moet verdelen en tussendoor even moet rusten. Even snel een stofzuiger door het huis halen, voordat ik naar een afspraak ga, zit er dus niet meer in. Het is heel erg uitkiemen wat ik wanneer doe en hoeveel energie iets kost.

De laatste keer dat ik schreef had ik het heel erg over mijn mentale gesteldheid en de emoties die erbij kwamen kijken. Dit begint langzaam een plekje te krijgen en ik merk dat ik er langzaam mee leer leven. Het kost wat aanpassingsvermogen en ik zal mijn leven anders moeten indelen. Dit vraagt veel van mij en van mijn omgeving, maar is een kwestie van wennen.

Ik heb nu een aantal doelen voor mezelf gesteld waar ik heel graag naar toe wil werken en ik heel erg naar uitkijk. Over anderhalve week gaan we 8 dagen naar Griekenland. Even er tussenuit en even ontspannen en lekker niks. Niks moet en alles mag. Ik kijk hier heel erg naar uit en ik denk dat we dit ook wel even verdiend hebben na alles. Het is voor mij belangrijk dat ik dan genoeg energie heb om de dagen in ieder geval een beetje leuk en goed gehumeurd door te komen. Daar werk ik nu dan ook heel erg naar toe. Als het gaat zoals de afgelopen dagen, dan gaat het vast helemaal goed komen. Voor de vakantie moet ik wel een aantal dingen regelen. Met de medicatie die ik slik moet ik een schengenverklaring hebben. Dit is een verklaring van het CAK en moet getekend worden door het ministerie van gezondheid. Je mag niet zomaar met een morfinepil, oftewel de oxycodon, naar het buitenland. Het duurt ongeveer twee weken voordat de verklaring binnen is. Dit is dus wel iets om rekening mee te houden als je op vakantie gaat, terwijl je zware medicatie slikt. Ook moet je volledig uittellen wat je meeneemt en dit aangeven. Een medicatiepaspoort bij de apotheek voor de overige medicatie. Het is nu wachten op de verklaring en dan het uittellen van de medicatie voor in de handbagage. Een heel gedoe, maar dat heb ik wel over voor een weekje in de zon.

Eind juni hebben we een dansgala, waar we de afgelopen jaren ook heen zijn geweest. Dat weekend wil ik heel graag meemaken. Ik hoop dat ik dan weer genoeg energie heb om te kunnen dansen, want de laatste weken heb ik nauwelijks kunnen dansen. Dansen is voor mij erg belangrijk. Het maakt mijn hoofd leeg en laat me even volledig ontspannen en tot rust komen. Mijn doel is dan ook om dat weekend volledig mee te kunnen maken en lekker op de dansvloer actief te kunnen zijn. Op dit moment ben ik dan ook bezig om zo nu en dan weer een dansje te doen en proberen uit te dansen. Tot nu toe heb ik weer meer verschillende dansen kunnen doen, helaas red ik het nog niet om een dans uit te dansen of om meerdere dansen achter elkaar te doen. Maar wie weet… We gaan gewoon proberen op te bouwen.