Ondanks dat het een moeilijke tijd in onzekerheid is geweest en er nog een pittige tijd gaat komen, heb ik nu al veel goeds uit deze ziekte kunnen halen.

Het klinkt misschien dramatisch, maar als je het leven niet meer zeker bent en niet zeker weet of je het wel gaat halen, ga je dingen van een andere kant bekijken. Waar ik me vroeger ongelooflijk druk om kon maken, doet er tegenwoordig niet zoveel meer toe. Je probeert van alles en iedereen om je heen te genieten, zolang je nog zeker bent dat het kan. Nu is met de diagnose een eind aan de onzekerheid gekomen en weet ik dat het geen einde van mijn leven hoeft te betekenen. Toch heb ik door die onzekerheid wel geleerd om dingen van de positieve kant te benaderen. Te zien hoe mooi dingen in het leven zijn. Blij te zijn met wat ik de afgelopen jaren heb opgebouwd en heb geleerd. Gezegend te zijn met wat ik heb en met de mensen om mij heen. De afgelopen maanden heb ik mezelf en de mensen in mijn omgeving beter leren kennen. Veel steun gevonden bij mensen van wie ik in eerste instantie niet had verwacht dat ze daadwerkelijk zo dichtbij mij stonden. Ook ondervonden dat bepaalde mensen misschien niet zo dichtbij staan als ik dacht. Ook dat maak je mee in tijden van onzekerheid en dat is alleen maar goed. Op die manier weet je waar je aan toe bent. Het beste wat ik uit deze periode weet te halen, is mijn relatie. Die is sterker dan ooit tevoren. Het is fijn om iemand naast je te hebben staan, die je continu steunt en voor je zorgt wanneer je dat zelf even niet kan. Die het niet erg vindt als je even niet lekker bent en alles ervoor doet om het zo makkelijk mogelijk te maken. Dit is iets wat ik erg weet te waarderen en de situatie waarin ik verkeer makkelijker maakt. Het meeleven van mensen in mijn omgeving doet me goed en geeft toch enigszins het gevoel dat ik er niet alleen voor sta.